BOGURODZICA Z KCYNI Bogurodzica to najdawniejsza ze znanych polskich pieśni religijnych, a jednocześnie wybitne arcydzieło poezji średniowiecznej. Powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XIII wieku, na co zdają się wskazywać m.in. archaizmy językowe (Bogurodzica, dziela, boży cze), nie spotykane w nieco późniejszych Kazaniach świętokrzyskich. W przeciągu XIV-XVI w. do części pierwotnej dołączono kilkanaście dalszych strof o tematyce wielkanocnej, pasyjnej i dewocyjnej. Zarówno treść teologiczna, jak i kompozycja, weryfikacja i melodia Bogurodzicy oznaczają się nieprzeciętnymi walorami intelektualnymi i artystycznymi. Najstarszy znany zapis tekstu Bogurodzicy obejmującego 2 strofy i opatrzonego nutami pochodzi dopiero z początku XV w. Ok. 1408 zapisany został na tylnej wyklejce zbioru kazań łacińskich skopiowanych przez wikarego z Kcyni – Macieja z Grochowa. Obecnie wklejka ta przechowywana jest w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. W Polsce istnieje tylko jedna replika dzieła wykonana przez prof. Elżbietę Jabłońską z Zakładu Konserwacji papieru i Skóry Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, która znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej. Kolejną replikę dla gminy Kcynia wykonano w ramach projektu „Bogurodzica z Kcyni” realizowanego przez Stowarzyszenie „Młodzi dla Gminy Kcynia” przy współudziale Referatu pozyskiwania środków Pomocowych, Promocji i Rozwoju Urzędu Miejskiego w Kcyni dofinansowanego ze środków Powiatu Nakielskiego. Replikę Bogurodzicy można oglądać w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Kcyni.
